بررسی کاربرد مفهوم «قابلیت» در حفاظت از میادین تاریخی شهری در ایران

نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیات علمی، گروه مرمت بناهای تاریخی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران

2 گروه آموزشی مرمت بناهای تاریخی، دانشکده معماری و شهرسازی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

قابلیت ادراک شده (افردنس) یکی از مفاهیم کلیدی و پر‌کاربرد در حوزه‌ی روانشناسی محیطی است که در شناخت رابطه‌ی الگوهای رفتاری و نیازهای کاربران با محیط به کار می‌رود. همچنین بخش بسیار مهمی از فرایند حفاظت در میادین تاریخی (به عنوان گونه‌ای از فضای عمومی) سنجش ارزش‌ها بر مبنای نیازهای ذینفعان و رابطه متقابل آنها با محیط است. قابلیت محیطی در سالهای اخیر در حوزه‌ معماری و طراحی محیط مورد توجه قرار گرفته است، اما در حوزه حفاظت معماری هنوز جایگاه مشخص و روشنی ندارد. از این رو بررسی و تعیین نقش و جایگاه قابلیت‌های محیطی در فرآیند حفاظت، به خصوص در میادین تاریخی شهری به عنوان گونه‌ای از فضای عمومی شهری، می‌تواند در شناخت و درک بیشتر و کاملتر ارتباط ذی‌نفعان با فضای تاریخی شهری و در پی آن تصمیم‌های حفاظتی تاثیر‌گذار باشد.

هدف این پژوهشِ کاربردی، تبیین و بررسی نقش قابلیت در فرآیند حفاظت میادین تاریخی شهری است. در پژوهش حاضر نخست در رویکردی تحلیلی- استنتاجی، و با روش توصیفی، آرا و نظرات معتبر با محوریت مفهوم قابلیت محیط بررسی شده است. سپس در یک فرآیند استدلال منطقی، جایگاه این مفهوم در فرآیند حفاظت میادین تاریخی شهری تعیین و تبیین شده است.

نتایج نشان می‌دهد که قابلیت محیطی می‌تواند در ارتباط با نیازهای کاربران میدان از یک‌سو و ویژگی‌های میدان از سوی دیگر، نقش مهمی در تبیین ارزش‌های محیط و در پی آن تصمیم‌گیری‌های حفاظتی داشته باشد. این نتیجه می‌تواند شروعی برای پژوهش‌های بیشتر در حوزه نقد مداخلات حفاظتی در میراث معماری باشد.