بررسی کارآمدی طرح درس «بافت فرسوده و تاریخی» جهت ورود فارغ‌التحصیلان رشتۀ شهرسازی به عرصۀ عمل بهسازی و نوسازی بافت‌‌های فرسوده و تاریخی

نویسندگان

1 دانشکدۀ شهرسازی پردیس هنرهای زیبا

2 پردیس هنرهای زیبا

چکیده

مسائل و مباحث مختلف و مهم ناشی از رویکردهای متفاوت به دوگانۀ نظر و عمل، و به تعبیری دیگر دانشگاه و حرفه بخش قابل‌توجهی از ادبیات شهرسازی دو دهۀ اخیر را به خود اختصاص داده است. میزان ارتباط میان آموزش‌های دانشگاهی و توانایی‌های لازم در عرصه‌های حرفه‌ای یکی از مقولات مطرح در این میان است. اینکه به چه میزان عناوین مباحث مطرح در یک طرح درس می‌‌تواند دانش و مهارت موردنیاز حرفه‌مندان را در عرصۀ تجربۀ عملی پوشش ‌دهد، پرسشی است که در پژوهش حاضر و برای درس نظری «بافت فرسوده و تاریخی» در مقطع کارشناسی مدنظر قرار گرفته است. مطالعۀ حاضر نشان می‌‌دهد ارتباط منسجم و مؤثری میان آموخته‌های دانشجویان در این درس و عرصۀ بهسازی و نوسازی بافت‌‌های فرسوده در کشور وجود ندارد. طرح درس «بافت فرسوده و تاریخی» با لحاظ دانش و مهارت موردنیاز در عرصۀ عمل، می‌تواند نویدبخش پرورش متخصصانی توانمند جهت مداخلۀ در بافت‌‌های ناکارآمد شهری کشور باشد. شایان ذکر است در مرحلۀ اول پژوهش، برای بررسی ادبیات نظری موضوع از روش مطالعۀ اسنادی و تحلیل محتوا بهره گرفته شد. در مرحلۀ دوم نیز، برای شناخت وضعیت حال حاضرِ آموزش درس «بافت فرسوده و تاریخی» در دانشگاه‌های کشور و ارزیابی تأثیرگذاری آن بر نحوۀ عملکرد شهرسازان در دفاتر خدمات نوسازی، روش پرسشنامه مدنظر قرار گرفت.

کلیدواژه‌ها