تبیین مؤلفه‌های شکل‌دهندۀ کنوانسیون حمایت از میراث‌فرهنگی و طبیعی جهان (۱۹۷۲) در بستر زمان

نوع مقاله : علمی مروری

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مرمت و احیای بناها و بافت‌های تاریخی، دانشگاه تهران

2 دانشیار، دانشکده معماری، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران

3 استادیار، پژوهشگاه میراث‌فرهنگی، وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی

چکیده

کنوانسیون میراث جهانی 1972 یکی از مهم‌ترین ابزار بین‌المللی حفاظت، شناسایی و مدیریت میراث مشترک بشریت است. این کنوانسیون نتیجۀ سال‌ها تلاش در عرصۀ بین‌المللی برای حفاظت از میراث مشترک بشریت است. از همین رو می‌توان گفت این کنوانسیون در بستر زمانی تحت‌تأثیر مؤلفه‌های مشخصی بوده که در نهایت منتج به شکل‌گیری آن شده است؛ مؤلفه‌هایی که شناخت آن‌ها به درک حقیقت کنوانسیون و سرانجام، سوگیری صحیح در اتخاذ سیاست مناسب در مورد آن کمک می‌کند. در مقالۀ حاضر سعی شده است تا با بررسی توصیفی‌تاریخی وقایع مرتبط با شکل‌گیری کنوانسیون میراث جهانی در سه مقطع زمانی (ابتدای قرن 20 تا شکل‌گیری جنگ جهانی اول، جنگ جهانی اول تا جنگ جهانی دوم و بازۀ زمانی بعد از جنگ جهانی دوم تا شکل‌گیری کنوانسیون میراث جهانی در سال 1972) مؤلفه‌های مؤثر در شکل‌گیری آن شناسایی و تبیین شود. یافته‌ها نشان می‌دهد که محور همۀ تلاش‌های منتج به شکل‌گیری کنوانسیون، حفاظت از میراث مشترک بشریت بوده است که در قلب این تلاش‌ها، شناسایی این میراث قرار داشته و این شناسایی آثار در بستر زمانی تحت‌تأثیر سه عامل تهدیدها، تعریف میراث و پیوند میراث‌فرهنگی و طبیعی قرار داشته است. همچنین بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد حفاظت از این میراث مشترک تابع سه مؤلفه بوده است؛ ساختارهای حفاظتی داخلی کشورها ( اعم از قوانین و نهادها)، ارگان‌های بین‌المللی مرتبط با حفاظت و حمایت‌های بین‌المللی از آثار.
 

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار