یادگیری هدفمند و کاربردی سازه، به‌عنوان یکی از ارکان فرایند طراحی معماری، دارای اهمیت بسزایی است. آموزش فعلی سازه در دانشکده‌های معماری بر پایۀ مباحث نظری، فرمول‌های ریاضی و سخنرانی‌محور است. در نتیجه باعث ناتوانی دانشجویان برای به‌کارگیری مفاهیم عملی و تحلیل‌های فرمی سازه‌ای در طراحی معماری می‌شود. آموزش مؤثر و کاربردی سازه‌ها بخش مهمی از فرایند آموزش در همۀ مقاطع تحصیلی رشتۀ معماری است. برای دستیابی به این مسئلۀ مهم، آموزش هدفمند درس سازههای نو و به‌کارگیری مؤثر و کارآمد در فرایند طراحی برای افزایش مهارت توانایی در دانشکده‌های معماری ضروری به نظر می‌رسد. هدف این تحقیق، تبیین راهکار آموزشی کارآمد در جهت ارتقای توانایی طراحی معماری مبتنی بر یادگیری طراحانه و تکنولوژی‌‌های نوین سازه‌ای است. این راهکار علمی، برآیند دوجانبۀ توسعۀ توان طراحی و اتخاذ رویکرد سازنده‌گرایی در یادگیری تعامل‌گرای دانشجویان معماری است. در همین راستا این پژوهش با هدف بررسی میزان اثرگذاری هم‌زمانی و هم‌مکانی در یکپارچگی سازههای نوین و توانایی طراحی معماری دانشجویان شکل گرفته است. روش تحقیق ترکیبی متوالی بر اساس راهبرد شبه آزمایشی، مبنای این پژوهش است. آزمون پژوهش در دو مرحلۀ پیش‌آزمون (پایلوت) و پس‌آزمون (اصلی) در کارگاه طراحی معماری به‌عنوان محیط یادگیری سازنده‌گرای تعاملی انجام گرفت. جامعۀ آماری تحقیق از دانشجویان ترم سوم کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد همدان در سه گروه 15 نفری است که یک گروه، اصلی و دو گروه دیگر به‌عنوان گواه (شاهد) انتخاب شدند. داده‌‌های پژوهش بر مبنای مؤلفههای اصلی تحقیق و آزمون‌‌های متوالی و بر پایۀ ملاک‌‌های داوری گردآوری شده و تحلیل داوری، مورد سنجش و ارزیابی نهایی قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد یادگیری هم‌زمان سازههای نوین در مکان مشترک آتلیۀ طراحی به‌صورت عملی، می‌تواند باعث ارتقای مؤلفههای اصلی توانایی طراحی گردد.
)