از گذشته‌های دور، همۀ و مکاتب فکری و انسان‌ها و جوامع ویژگی‌هایی را برای بهترین مکان زندگی خویش مدنظر داشته و متفکران و صاحب‌نظران هر جامعه‌ای، این ویژگی‌ها را معرفی می‌کرده‌اند. امروزه با توسعۀ فیزیکی شهرها و امکانات وسیع حمل‌ونقل و سفر و گردش‌گری، به‌نظر می‌رسد که معیارها و ویژگی‌های خاص برای هر محیط و هر شهر و اجزای شهر، به‌ویژه برای قلمرو عمومی آن باید تبیین و تعریف شود. مقالۀ حاضر سعی در توضیح و معرفی «معیارهای بهترین قلمرو عمومی شهر» دارد. در واقع، اصلی‌ترین سؤال پیش روی مقاله آن است که برای بهترین «قلمرو عمومی شهر» چه معیارهایی را می‌توان معرفی کرد. در جست‌وجوی پاسخ، روش‌های تحلیلی و استدلالی مورد استفاده قرار گرفته است. یافته‌های تحقیق نیز بیانگر وجود نیازهایی انسانی برای کسانی است که در قلمرو عمومی شهر حاضرند، که «قلمرو عمومی خوب» باید پاسخ‌گوی این نیازها به‌نحو مطلوب باشد. نکتۀ قابل تأمل این است که نیازهای انسانی در سه گروه اصلیِ نیازهای معنوی (یا روحانی)، نیازهای نفسانی (یا روانی) و نیازهای مادی (یا فیزیولوژیک) قابل طبقه‌بندی هستند. این نیازها مربوط و مابه‌ازای سه ساحت از حیات انسان هستند. این سه ساحت نیز مجموعۀ همۀ ساحت‌هایی است که مجموعۀ ادیان و مکاتب (و نه الزاماً هرکدام به‌تنهایی) برای انسان قائل‌اند. البته با عنایت به اینکه تحقیق در ایران انجام شده است، قاعدتاً ساحت‌های حیات انسانی برگرفته از آموزه‌های دینی و وحیانی اسلام هستند.
)