Khuzestan Governor's Palace; Historiography of a Contemporary Building

Document Type : Original

Authors

1 Assistant Professor, Faculty of Civil and Architecture, Shahid Chamran University of Ahvaz

2 Independent Researcher

3 Postgraduate of Iranian Architecture Studies, Independent Researcher

Abstract

The Khuzestan Governor's Palace, generally recognized as a building from the first Pahlavi period, displays architectural features that align more closely with the second Pahlavi era than the typical style of the first Pahlavi palaces. This article addresses this architectural discrepancy by conducting a historical investigation into the palace's origins and transformations, revealing new insights about its development. According to the findings, while the Governor's Palace was originally constructed and utilized during the first Pahlavi era, significant renovations were undertaken in the late 1940s. These modifications likely occurred in connection with Iran's First Construction Development Plan and involved a decision to repair and modify the structure extensively. These renovations introduced substantial and sweeping changes within a short timeframe, with the project overseen by three prominent contemporary Iranian architects—Mohsen Foroughi, Ali Sadegh, and Keyqobad Zafar Bakhtiar. The architectural plans for the renovation, prepared by these architects, were executed under the direct supervision of Foroughi and Sadegh between 1954 and 1956, thus transforming the Khuzestan Governor's Palace into an early example of palace construction influenced by second Pahlavi aesthetics. One notable aspect of this renovation was the comprehensive redesign of the palace gardens and surrounding landscape. Foroughi and Sadegh replaced the existing Western-style garden, common in the late Qajar to early Pahlavi periods, with an Iranian Charbagh design. Additionally, the architectural style of the palace itself was transformed from a neoclassical pavilion structure to a modernized design with elements referencing traditional Iranian architectural motifs. This renovation project, which was among the first of its kind during the second Pahlavi era, may have paved the way for Foroughi's later architectural work, including his designs for the Niavaran Palace, and contributed to the evolution of modern Iranian architectural practices. In addition to its architectural significance, the renovation of the Khuzestan Governor's Palace involved considerable advancements from a technical and engineering perspective. The palace facilities were thoroughly upgraded using innovative engineering methods of the time. Bhutan Company designed the heating system, which, though no longer intact, represented cutting-edge technology. Additionally, Mehdi Bazargan, a prominent mechanical engineer and contemporary political activist, designed the cooling system. These technological updates significantly altered the palace's infrastructure, enhancing its functionality to meet modern standards. Today, the transformation of the palace has left only the basement as a visible remnant of the original Pahlavi construction. This research thus provides a deeper understanding of how historical renovations can reshape a structure's identity, blending elements of different architectural periods to reflect Iran's evolving heritage.

Keywords


 آرشیتکت. ۱۳۲۵. اصلاحات کشور طبق اصول فنی و علمی صحیح. آرشیتکت ۱ (1): 40ـ41.
انصاری، حمیدرضا. 1395. تحلیلی بر معماری معاصر ایران. تهران: سبزان.
 بانی‌مسعود، امیر. 1396. معماری معاصر ایران در تکاپوی بین سنت و مدرنیته. تهران: هنر معماری قرن.
 بکاء، شیما، محمدرضا رحیم‌زاده، و منوچهر معظمی. 1401. گذشته در اندیشۀ معمار؛ وارطان هوانسیان، گذشتۀ دور، گذشتۀ نزدیک. مطالعات معماری ایران، ش. 22: 133ـ۱۵۴.
 پاکدامن، بهروز. 1376. مقدمه‌ای بر شیوه‌های گرایش‌های معماری در تهران. در مجموعه مقالات اولین کنگره تاریخ معماری و شهرسازی ایران-ارگ بم، جلد 5. به همت باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی. تهران: انتشارات سازمان میراث‌فرهنگی.
 روزنامۀ کوشش. 1331. تشریف‌فرمایی اعلیحضرت همایونی و علیاحضرت ملکه به بیمارستان راه‌آهن اهواز. 9 آذر.
 روزنامۀ کوشش. 1334. نزول اجلال موکب شاهنشاه از خوزستان به تهران. 12 فروردین.
 ساکما [سازمان اسناد کتابخانۀ ملی جمهوری اسلامی ایران]. اسناد رونوشت قرارداد تهیه و نصب وسایل گازسوز کاخ اهواز با شرکت بوتان. شمارۀ سند 50777/293.
 شفا. شجاع‌الدین. 1360. گاهنامۀ پنجاه سال شاهنشاهی پهلوی؛ فهرست روزبه‌روز وقایع ایران از 3 اسفند 1299 تا 30 اسفند 1355. دورۀ 5 جلدی. پاریس: سازمان چاپ و انتشارات سهیل.
 صفامنش، کامران، یعقوب رشتچیان، و بهروز منادی‌زاده. 1376. ساختار کالبدی شهر تبریز و تحولات آن در دو سدۀ اخیر. فصلنامۀ گفتگو، ش. 18: 33ـ54.
 قبادیان. وحید. 1392. سبک‌شنلسی و مبانی نظری در معماری معاصر ایران. تهران: علم معمار.
 کیانی، مصطفی. 1383. معماری دورۀ پهلوی اول. تهران: مؤسسۀ مطالعات تاریخ معاصر ایران.
 لرزاده، حسین. 1385. ماجرای معماری سنتی ایران در خاطرات استاد حسین لرزاده. به کوشش حسین مفید و مهناز رئیس‌زاده. تهران: مولی.
 ماهان، امین، و خرم‌رویی، ریحانه. 1399. باغ‌سازی اروپایی اصطلاحی نامفهوم؛ تأثیر سبک‌های باغ‌سازی رنسانس و باروک و رمانتیک بر باغ‌های تهران در دوران قاجار. مجلۀ منظر، 12 (53): 6ـ17.
 مجتهدزاده، روح‌الله، و زهرا نام‌آور. 1394. در جست‌وجوی هویت شهری اهواز. تهران: مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی.
 مختاری، اسکندر. 1396. میراث معماری مدرن ایران. تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
 میرزااصالح، غلامحسین (و.). 1372. رضاشاه؛ خاطرات سلیمان بهبودی، شمس پهلوی و علی ایزدی. تهران: طرح نو.
 میلانی، عباس. 1392. نگاهی به شاه. تورنتو: پرشین سیرکل.
 نظری، فرهاد. 1397. معماری روزگار قاجاریان. در مجموعۀ هنر در تمدن اسلامی؛ معماری 2. زیر نظر مهرداد قیومی بیدهندی. تهران: سمت.
 نوحه‌خوان، حامد. 1391. معیارهای تقسیمات کشوری در دورۀ پهلوی. خردنامه، ۴ (9): 113ـ۱۳۶.
URL1: https://usace.contentdm.oclc.org/digital/collection/p15141coll5/id/9282/rec/235.